Πόσο πραγματικά απέχει η “βάπτιση του Κλόβις” από το σήμερα;

Αφορμή της ανάρτησης αυτής υπήρξε ο σχολιασμός σε ιστοσελίδα που παρουσίαζε τον βασιλιά Clovis (ελληνιστί Χλωδοβίκος) τον σημαντικότερο ηγεμόνα της φραγκικής δυναστείας των Μεροβίγγειων. Ο σχολιασμός αφορούσε στην καθοριστικής σημασίας στροφή ορισμένων γερμανικών λαών απο τον Αρειανισμό στον Χριστιανισμό. Τι σήμαινε αυτή η ενέργεια και πώς σηματοδότησε την διεκδίκηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;

Το 410 η πρώτη πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους λεηλατείται από τους Βησιγότθους, ενώ το 476 ο Οδόακρος αποτελεί τον πρώτο μη Ρωμαίο ηγέτη της Ρώμης. Τόσο ο Αλάριχος ο Α’, όσο και ο Οδόακρος ήταν Αρειανιστές, δηλαδή “χριστιανοί” που απέρριπταν την θεϊκή φύση του Χριστού. Το σχόλιο σχετικά με τον Clovis είχε ως αφορμή την βάπτισή του, κάτι που έθετε σε νέα βάση την σχέση του βασιλείου των Φράγκων με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης. Αν ψάξει κάποιος την ιστορία της Αυτοκρατορίας θα διαβάσει μάλλον ότι η χριστιανοποίηση προηγείται της κατάλυσής της το 476. Αυτό σημαίνει ότι η από το 330 χριστιανική Αυτοκρατορία δεν είναι Ρωμαϊκή; Αν ψάξει κάποιος την ιστορία του Clovis θα βρει εύκολα ότι βαφτίστηκε και έγινε “καθολικός” λίγο πριν το 500 (his conversion to Catholic Christianity and his baptism at Reims). Τι σήμαινε αυτό;

Σχόλιο

Η φράση “μετάβαση στον Καθολικισμό”, σε συνδυασμό με την κατά πολύ μεταγενέστερη εικονογράφηση της βάπτισης του Clovis δείχνουν ότι το γνωστό χριστιανικό “Σχίσμα” προηγείται κατά πολύ της πλήρους εμφάνισής του και ότι ο “Καθολικισμός” του τότε είναι αυτό που νοείται και σήμερα με τον ίδιο όρο. Αυτό βολεύει ιδιαίτερα μια επιφανειακή θεώρηση του “Καθολικισμού” έναντι της “Ορθοδοξίας”, όπου απαλείφεται και η ιστορική παράμετρος του Αρειανισμού. Στην περίπτωση αυτή, δηλαδή, η φράση θα μπορούσε να είχε γραφεί “μετάβαση στην Ορθοδοξία” που θα είχε αντίστοιχο περίπου εννοιολογικό λάθος, αλλά και κάποια αλήθεια επί της ουσίας. Δεν γίνεται δηλαδή σαφές στο κείμενο ότι “Καθολική Εκκλησία” είναι η μόνη (τότε) χριστιανική Εκκλησία που είχε διατυπωθεί στο Σύμβολο της Πίστεως από την Β’ Οικουμενική Σύνοδο (Εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν ομολογώ έν βάπτισμα…)

Από την άλλη, η βάπτιση του Clovis όντως παραπέμπει σε αυτό που θα ολοκληρωθεί λίγους αιώνες αργότερα, όταν τους Μεροβίγγειους διαδεχθούν οι Καρολίδες, άρα το προωθούμενο σχέδιο δεν είναι άλλο από την “νόμιμη” διεκδίκηση της “Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας” μέσα από την σύγκρουση του “ελληνικού” με τον “φραγκικό” χριστιανισμό. Υποστηρίχθηκε εκ των υστέρων ότι η “Καθολική” Εκκλησία στην οποία δήλωσε πίστη ο Κλόβις ήταν το εκ των υστέρων γνωστό “καθολικό δόγμα” της Ρώμης. Όμως το καθολικό δόγμα της Ρώμης δεν είναι “παπικό” αλλά “φραγκικό”, κάτι που επίσης δεν είναι ευρέως γνωστό, με αποτέλεσμα την περαιτέρω σύγχυση. Ενώ “καθολικός” σημαίνει “ένας και καθ’ ολοκληρίαν” αργότερα υποστηρίχθηκε ότι “καθολικός” από την εποχή του Κλόβις σήμαινε πάλι “ένας και καθ’ ολοκληρίαν”, ΧΩΡΙΣ όμως τον χριστιανισμό της Κων/πολης που πήρε για την Δύση μια θέση …”αρειανισμού” δηλαδή “αιρετικού χριστιανισμού” (εξ ου και το “αυτοκρατορία των Γραικών”). Το “χριστιανικό όλον” δηλαδή για την Δύση έγινε η “Ρώμη” (!), με αποτέλεσμα ο σημερινός δυτικός να αγνοεί ακόμα περισσότερο και από τον παραπληροφορημένο, μέσω του Σχολείου, Έλληνα ποιος αποσχίσθηκε από ποιον και γιατί. Συνεπώς, η βάπτιση του Κλόβις συνιστά την προσπάθεια “ρωμαιοποίησής” του, αφού, ως γνωστό, τα κάστρα πέφτουν ευκολότερα όταν ο απ’ έξω πόλεμος συνδυαστεί με πόλεμο από μέσα.

Τι επιδιώκεται να σημαίνει σήμερα η “καθολικότητα”; Προεκτείνοντας, βλέπε εκτός από Καρλομάγνο και τα θέματα σταυροφορίες, τράπεζες, τάγμα Ιησουϊτών, τεκτονισμός, διαφωτισμός… Ευρωπαϊκή Ένωση που “καθολικοποιεί” μέσω του ευρώ, “ψάχνει” την “ανεκτικότητα” και διώκει τον χριστιανισμό για χάρη της “δημοκρατίας” και της “ειρήνης”.

Απάντηση

Εύστοχο σχόλιο.

Η φράση “μετάβαση στον Καθολικισμό” έχει περισσότερο τοπολογική έννοια λόγω της περιοχής στην οποία δραστηριοποιήθηκε ο Χλωδοβίκος.

Όσον αφορά στην αντιπαλότητα του Καθολικισμού έναντι της Ορθοδοξίας συμφωνώ, καθότι τα ιστορικά κίνητρα είναι σαφή και αυταπόδεικτα.

Σχόλιο

Συμφωνούμε στο πρώτο, γι αυτό και έγινε ο σχολιασμός.

Μια διόρθωση σχετική με το σχόλιό μου: όπου “απαλείφεται” (ο αρειανισμός), διάβαζε “υποβαθμίζεται”.

Και μια διευκρίνιση: Η “Ρωμαιοποίηση” μέσα στο σχόλιο δεν αναφέρεται στην πρώτη Ρώμη. “Ρωμαιοποίηση” σημαίνει “ορθοδοξοποίηση” ή “καθολικοποίηση”, δηλαδή “αναγνώριση της Κωνσταντινούπολης-Νέας Ρώμης” ως πολιτικού φορέα του ΕΝΟΣ Χριστιανισμού. Επειδή εύκολα παρεξηγούνται αυτές οι λέξεις, ξεκαθαρίζω και πάλι ότι η διεκδίκηση του τίτλου “Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία” δρομολογείται μέσω της διεκδίκησης του “γνήσιου” χριστιανισμού, που στην περίοδο του Clovis περνάει μέσα από την αναγνώριση του χριστιανισμού της Κωνσταντινούπολης. Αυτό είναι το σχέδιο, που ξεκινά μέσα από την δική του βάπτιση και θα ολοκληρωθεί μέσα σε 3 αιώνες.

Όσο για τα “σαφή και αυταπόδεικτα” κίνητρα που γράφεις αγαπητέ Χείλωνα, ναι, είναι τόσο σαφή για ορισμένους, που το 1823 βλέπουν “αλλαγή” της βρετανικής πολιτικής, το 1825 βλέπουν “αλλαγή” της γαλλικής πολιτικής και το 1827 πανηγυρίζουν, επειδή η Δύση (!) βοήθησε τους ανήμπορους “Έλληνες, επαναστάτες κρυπτοκαρμπονάρους (!)” να νικήσουν τους Οθωμανούς (!) και να δημιουργήσουν επιτέλους το δυτικόμορφο κράτος, που παρολίγο να “καταστρέψει” ο Καποδίστριας με την ξεροκεφαλιά του. Όλοι αυτοί βέβαια (ιστορικοί και μη) έπαθαν αστιγματισμό μπροστά στο “Εν τούτω νίκα” του Αλ. Υψηλάντη, επικρότησαν την μετονομασία της -νεκρής μετά το 1453- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε “Βυζάντιο”, προσπέρασαν την μετονομασία των Ρωμαίων της Κωνσταντινούπολης σε “Γραικούς” (δηλαδή αιρετικούς χριστιανούς, πλην, Έλληνες) από τον Καρλομάγνο.

Με δεδομένο λοιπόν το “ανήκομεν εις την Δύσιν” του Κ. Καραμανλή (βραβείο Καρλομάγνου 1978) και με αφορμή την παρούσα ανάρτηση, αναρωτήθηκα πόσο πραγματικά απέχει, η βάπτιση του “Κλόβις” από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που δεκαπέντε αιώνες μετά ζητά η “Μέρκελ” (βραβείο Καρλομάγνου 2008) προκειμένου να γίνει η Ελλάδα “ένα κανονικό Δυτικό κράτος“. Πόσο;

τΚτΙ